Καμία φορά όσο κ' αν συμπαθείς κάποιους μουσικούς, όσο κ' αν θες να είσαι θετικός απέναντί τους, είναι δύσκολο να αλλάξεις την πραγματικότητα. Αυτή την περίοδο έπεσαν στα χέρια μου, σύμπτωση πρώτη, τα άλμπουμ από δυο πρώην κιθαρίστες της μπάντας του Dio. Των Tracy G. και Graig Goldy. Σύμπτωση δεύτερη και οι δύο έχουν συνδέσει το όνομα τους με μάλλον μέτριες, για να μην πω άσχημες στιγμές της καριέρας του Dio. Και για να ολοκληρωθεί το πακέτο, σύμπτωση τρίτη δηλαδή, και τα δύο άλμπουμ είναι εντελώς αδιάφορα. Τόσο το “Tramp” του Tracy G, το οποίο πραγματεύεται πιο μοντέρνο metal ήχο, όσο και το “Blood, guts and games” των Eisley/Goldy (παρέα με τον τραγουδιστή/μπασίστα David Glenn Eisley, παλιοί συνεργάτες στους Giuffria) σε πιο κλασσικό hard n heavy ήχο, κατά την γνώμη μου είναι μετριότατα και δεν εκπληρώνουν σε καμία περίπτωση τις προσδοκίες που έχουμε από αυτούς. Κρίμα πάντως! Γκρίνιας συνέχεια και Scorpions (διάβασε εδώ). "Born To Touch Your Feelings - Best Of Rock Ballads", δηλαδή πείτε μου, πόσο ακόμα, πόσες συλλογές με μπαλάντες των Scorpions μπορεί να αντέξει κάποιος; Ναι υπάρχουν και δυο νέες συνθέσεις. Όπως θα τις ακούσετε, έτσι θα τις ξεχάσετε. Όσο για τις edit version, remastered editions κλπ, ok, καλές μα η ουσία δεν αλλάζει! Κορεσμός! Ότι, πιθανόν, λιγότερο βαρετό από ακόμα ένα Best of των Iron Maiden! Προχωράμε, Bigfoot πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα από την Μεγάλη Βρετανία, η οποία και αυτή πλασάρεται πως θα φέρει πίσω το ένδοξο παρελθόν των eighties. Δε το καταφέρανε τόσοι και τόσοι λέω εγώ, αυτοί εδώ θα το καταφέρουν; Ας είμαστε σοβαροί. Δεν είναι ότι είναι κακοί, απλά δεν είναι και αρκούντως καλοί. Ακούστε προσεχτικά πριν επενδύσετε και η απόφαση δική σας. Κατά την γνώμη μου, έχουν πολλά ψωμιά να φάνε μέχρι να ανέβουν κατηγορία. Πάμε στην Φιλανδία και στους Santa Cruz, που επανέρχονται με την νέα τους δουλειά “Bad blood rising”. Θα σας αρέσουν εφόσον σας αρέσουν συγκροτήματα του λεγόμενου Scandinavian neo-sleaze. Βασικά, οι Santa Cruz είναι πολύ καλή μπάντα, έχουν τα πάντα που θα μπορούσαν να τους κάνουν να αγαπηθούν από μεγάλα ακροατήρια. Είναι πιο heavy απ' όσο φαντάζεστε και εμπορικοί όσο ακριβώς φαντάζεστε! Επενδύστε! Άξιοι! Πάμε στο πιο ντελικάτο A.O.R. των Dante Fox, που κυκλοφορούν μια συλλογή με τις καλύτερες στιγμές τους, παιγμένες ξανά και κάπως αλλαγμένες, με τίτλο “Six string revolver”. Για τους φίλους του μελωδικού ήχου, είναι ότι ακριβώς αγαπάμε. Συγκρότημα που χάθηκε με τα χρόνια σε εποχές που άλλα μουσικά ρεύματα κυριαρχούσαν, με έξι άλμπουμ στο ενεργητικό τους, το “Six string revolver”, δίνει μια σαφή εικόνα της ποιότητας τους.Πολύ καλή αγορά θα έλεγα. Funky και soul ρυθμοί, Αφρικάνικος αλλά και latin ήχος, rock και ταυτόχρονα groovy ατμόσφαιρα και κιθάρα εκθαμβωτική στο άλμπουμ που ονομάζεται “Power οf peace” των The Isley Brothers & Carlos Santana! Όσοι έχετε διάθεση να ακούσετε κάτι διαφορετικό, κάντε το και θα το ευχαριστηθείτε. Αν έχετε στερεότυπα στο μυαλό σας, τύπου “εγώ ακούω μόνο metal”, ξεχάστε το. Όσοι ενδιαφερθείτε ψάξτε την ιστορία των Isley Brothers και θα βρείτε μερικά πολύ ενδιαφέροντα θεματάκια. Επίσης εκπληκτικό, όσο και δραματικό. το art rock, instrumental άλμπουμ, που κυκλοφορεί από τους Virgil & Steve Howe με τίτλο “Nexus” Ο πολυμουσικός Virgil Howe (γιός του Steve Howe), έφυγε από την ζωή πολύ πρόσφατα και εντελώς ξαφνικά σε ηλικία μόλις 42 ετών. Ετοίμαζε άλμπουμ με τον πατέρα του, όταν ξαφνικά έφυγε από την ζωή. Παρόλα αυτά, ο Steve Howe, βρήκε το κουράγιο, μπήκε στο στούντιο και το ολοκλήρωσε! Πολύ όμορφη δουλειά, βασισμένη στα πλήκτρα του χαμένου γιου και τις κιθάρες του τραγικού πατέρα, μοιάζει άλλοτε με μουσική για ταινία, άλλοτε με musical. Για πιο σοφιστικέ rock ακροατές σίγουρα. Τεχνοκρατών συνέχεια αλλά με μια πιο εμπορική rock αισθητική! O Steve Walsh (ex Kansas), επιστρέφει με το άλμπουμ “Black butterfly” και ειλικρινά μας εκπλήσσει! Ίσως αυτό εδώ να ήταν το πιο καλό εμπορικό άλμπουμ των Kansas υπό συνθήκες. Δεν πρέπει να παραβλέψουμε την συμμετοχή του Tommy Denander στην κιθάρα, και αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια πιο κιθαριστική προσέγγιση στην όλη παραγωγή, μια πιο μελωδική αισθητική η οποία σε συνδυασμό με τις προσεγμένες συνθέσεις του Walsh μας δίνουν ένα άλμπουμ το οποίο ειλικρινά δε περίμενα να είναι τόσο καλό! Προσέξτε το “Black butterfly” και θα με θυμηθείτε! Για αυτή την εβδομάδα, αυτά είχαμε να σχολιάσουμε! Ραντεβού σε επτά μέρες φίλοι μου ξανά!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΕΙΡΗΝΑΚΗΣ
Διαβάστεεδώ το προηγούμενο Rock Zapping 3
Δημοσίευση σχολίου