Η λέξη manager στην χώρα μας έχει μάλλον αρνητικό νόημα, αφού είναι συνυφασμένη με τον πονηρό, τον απατεωνίσκο, τον άνθρωπο που βγάζει εύκολα χρήματα από τον κόπο του άλλου! Κι ίσως σε αρκετές περιπτώσεις να είναι έτσι, αλλά όχι πάντα. Έχω γνωρίσει έλληνες managers που πραγματικά κτίζουν την καριέρα του καλλιτέχνη και φροντίζουν για αυτήν. Στην Αμερική η παρουσία τους χρονολογείται πριν τον πόλεμο και στην Ευρώπη μετά από αυτόν. Managers κι ατζέντηδες έχουν βγάλει πολλά λεφτά στην πλάτη των καλλιτεχνών αλλά και managers κι ατζέντηδες έχουν φτιάξει καριέρες. Στην δεύτερη περίπτωση, τρανταχτό είναι το παράδειγμα του Peter Grant, ενός από τους σημαντικότερους managers στην ιστορία του rock, τον manager των Led Zeppelin.
Η ιστορία του , οι επιτυχίες του και το τέλος του, στο κείμενο που ακολουθεί. Γράφει ο Αλέξανδρος Ριχάρδος.
Peter James "G" Grant γεννήθηκε στις 5 Απριλίου 1953 στο νότιο Λονδίνο και μετά το γυμνάσιο άρχισε να δουλεύει στο Groydon σε εργοστάσιο μετάλλου. Έκανε πολλές δουλειές από αυτές που λέμε του ποδαριού ίσως η πιο «συγκλονιστική» να είναι σαν παλαιστής(!) wrestling. Ένας διοργανωτής αγώνων εντυπωσιάστηκε από την υψηλόσωμη και βαριά εμφάνισή του και τον έβαλε να αγωνίζεται με τα ονόματα “Count Massimo" και "Count Bruno Alassio of Milan". Το wrestling τον οδήγησε στην υποκριτική σε ρόλους stuntman παίζοντας σε ταινίες όπως The Guns of Navarone, Cleopatra, The Saint (η γνωστή τηλεοπτική σειρά με τον Roger Moore) ακόμα και στο Benny Hill Show. Δουλεύοντας στον κόσμο του θεάματος γνώρισε τον μεγαλοπαραγωγό manager και gangster Don Arden (πατέρα της Sharon Arden, μετέπειτα Κας Osbourne). Γίνεται tour manager των Bo Diddley, Little Richard, Chuck Berry και Animals κι από το 1964 και μετά αρχίζει να είναι ο ίδιος manager. Καταφέρνει να κλείσει συμφωνίες με τρανταχτά ονόματα της εποχής όπως τους Nashville Teens (εκεί γνώρισε τη γυναίκα του Gloria με την οποία έκανε 2 παιδιά), Stone the Crows, She Trinity, New Vaudeville Band ακόμα και τους Jeff Beck Group!
Κι αν δεν έχετε διαβάσει έως τώρα που κολλάνε οι Led Zeppelin, τώρα ήλθε η ώρα.
Το 1966 του προτάθηκε να αναλάβει το management των Yardbirds όπου γνώρισε τον Jimmy Page όπου παράλληλα αντιλαμβάνεται και την ύπαρξη μίας άλλης σκηνής πολύ μεγαλύτερης από αυτή την Αγγλίας. Τη μουσική σκηνή της Αμερικής που τότε άρχισε να αναδύεται.
Μετά τη διάλυση των Yardbirds, ο Grant μένει χωρίς συγκρότημα αλλά με ένα συμβόλαιο εμφανίσεων. Έτσι δίπλα στον Page φέρνει τους Robert Plant, John Bonham και John Paul Jones που τότε ήταν ο ποιο γνωστός και πετυχημένος ως ενορχηστρωτής. Αρχικά επέλεξαν τα όνομα "New Yardbirds" αφού θα εμφανιζόντουσαν στη θέση των Yardbirds και μετά από πρόταση του Keith Moon (ντράμερ των Who) το αλλάζουν σε Led Zeppelin κι η ιστορία του μεγάλου rock blues συγκροτήματος ξεκινάει με τον Peter Grant δίπλα τους.
 |
| Peter Grant, Jimmy Page, Ahmet Ertegun. |
O Grant πίστευε ότι τα συγκροτήματα θα κερδίσουν περισσότερα χρήματα αν δεν κυκλοφορούν singles αλλά περιορίζονται στα άλμπουμ . Στη 11ετή καριέρα τους οι Led Zeppelin κυκλοφόρησαν 8 singles κι άλλα τρία μετά τη διάλυσή τους.
O Grant φρόντισε οι live εμφανίσεις τους να έχουν την μικρότερη δυνατή τηλεοπτική κάλυψη «όποιος θέλει να τους δει, ας πληρώσει εισιτήριο» έλεγε.
Ο Grant κυνηγούσε όλα τα bootlegs που εμφανιζόντουσαν κατά καιρούς. Ο ίδιος έβγαινε στα καταστήματα του Λονδίνου κι άλλων αγγλικών πόλεων κι όταν έβρισκε bootlegs έβαζε τις φωνές στους καταστηματάρχες ώσπου να τα αποσύρουν. Για την ιστορία, σήμερα οι ανά χώρα ΑΕΠΙ έχουν το δικαίωμα να μηνύσουν τους καταστηματάρχες αν βρουν παράνομους δίσκους που δεν αποδίδουν δικαιώματα. Το ίδιο έκανε και κατά τη διάρκεια των συναυλιών όπου έλεγχε τον κόσμο να μην μαγνητοφωνεί τη συναυλία! Είναι πολύ γνωστό ένα περιστατικό στο Βανκούβερ όπου κατά τη διάρκεια ελέγχου του βρήκε στον πάτωμα ένα μηχάνημα που θεώρησε ότι μαγνητοφωνεί τη συναυλία και το κατέστρεψε. Μετά διαπιστώθηκε ότι ήταν ένα μηχάνημα από το Δήμο της πόλης που έλεγχε κατά πόσο ο ήχος ήταν δυνατός για να μην παρενοχλεί τους περιοίκους! Κι αν νομίζετε ότι ο Grant περιορίστηκε σε ένα τέτοιο λάθος, σε συναυλία στο Bath το 1970 πέταξε στο νερό ένα μαγνητόφωνο αφήνοντας άφωνο τον ιδιοκτήτη του!
Ο Grant ήταν αυτός που ζητούσε επιτακτικά εξηγήσεις από τους διοργανωτές επειδή κατά τη διάρκεια συναυλία βρήκε να πωλούνται παράνομα αφίσες τους (το στιγμιότυπο υπάρχει καταγεγραμμένο στην ταινία The Song remains the Same).
O Grant διέθετε ένα μοναδικό χάρισμα: να αντιλαμβάνεται του κοινού, κι ειδικά του αμερικάνικου κι αυτό βοήθησε πολύ το συγκρότημα ώστε όλες οι αμερικάνικες περιοδείες του να είναι υπερπετυχημένες.
Ο Grant κατάφερε ένας σπάνιο για την εποχή πράγμα: να φθάνει στα χέρια του συγκροτήματος το σωστό ποσοστό των χρημάτων που τους αναλογούσε. Εν ολίγοις, να μην τους κλέβουν. Τα κέρδη από τις εμφανίσεις τους κι από τις συμφωνίες που έκλεινε, τα μοιραζόντουσαν όλα δια του 5 (4+1).
O Grant φρόντισε ώστε η οικογένεια του John Bonham ναι διεκπεραιώσει όλα τα γραφειοκρατικά μετά το θάνατό του.
Ο Grant είχε αναλάβει όλες τις συζητήσεις για την υπογραφή συμβολαίου του Robert Plant μετά τη διάλυση του συγκροτήματος με την Atlantic Rec., όπως κι ήταν σύμβουλος παραγωγής στην πρώτη δισκογραφική παρουσία του Jimmy Page μετά τη διάλυση στο soundtrack, Death Wish II.
Ένας τεράστιος λόγος της επιτυχίας του είναι η πίστη κι η εμπιστοσύνη που είχε στο συγκρότημα!
Ο αιφνίδιος θάνατος του John Bonham το 1980, η διάλυση των Led Zeppelin (από το γραφείο του βγήκε το Δελτίο Τύπου της διάλυσής τους) αλλά και προσωπικά προβλήματα (ήταν διαβητικός κι εθισμένος στην κοκαΐνη) βάζουν την καριέρα του σε τροχιά πτώσης. Το 1983 απομονώνεται στο σπίτι του στο Sussex για να πραγματοποίηση την πρώτη δημόσια εμφάνισή του το 1989 δίπλα στον Jimmy Page σε μια συναυλία του Frank Sinatra στο Royal Albert Hall. Παρ’ όλα αυτά βρίσκει διάθεση και χρόνο για ακόμα μια κινηματογραφική εμφάνιση στην ταινία Carry On Columbus για να πεθάνει από καρδιακή προσβολή την ώρα που οδηγούσε στις 21 Νοεμβρίου 1995.
Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ THE SONG REMAINS THE SAME
Η κληρονομία του είναι τεράστια. Η ποιότητα του έμεινε χαρακτηριστική στην ιστορία και για να την τονίσω στο κείμενο που διαβάσατε, όλοι οι παράγραφοί ξεκινούν με τα όνομά του σαν ένα μικρό δείγμα αναφοράς στις επιτυχίες του.
Ο “G’ όπως τον αποκαλούσαν, εκτός από manager των Led Zeppelin, ήταν manager των Stone the Crows, Bad Company και Maggie Bell! To 1977 τον πλησίασε ο Colonel Tom Parker για να μανατζάρει την ευρωπαϊκή περιοδεία του Elvis Presley αλλά τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς ο Βασιλιάς πέθανε, ενώ 2 χρόνια νωρίτερα είχε απορρίψει πρόταση συνεργασίας με τους Queen.
- ΄Όπως καταλάβατε κι αν έχετε διαβάσει «Το πώς γράφτηκε» για το Stairway to Heaven (διάβασε εδώ) o Grant ήταν αυτός που αρνήθηκε την κυκλοφορία του κομματιού σε single όπως αυτός ήταν που διεκδίκησε και κέρδισε διαφορετικό συμβόλαιο για την κυκλοφορία του soundtrack, The Song remains the Same. Πως έγινε αυτό; Ήταν ιδέα της Atlantic Records και του ιδιοφυούς προέδρου της Ahmet Ertegun το συγκρότημα να κινηματογραφήσει τις 3 ημέρες τις οποίες έπαιξε στο
11/11/17
Υ.Γ. Οι Page/Plant/Jones πάντα αναφέρονται με σεβασμό προς το πρόσωπο του αναγνωρίζοντας την τεράστια συμβολή του στην επιτυχία τους. Αλλά επειδή άνθρωποι είμαστε και λάθη κάνουμε, το 1989 όταν το συγκρότημα επανασυνδέθηκε για να παίξει στη μεγάλη συναυλία που μεταδόθηκε τηλεοπτικά για τα 40 χρόνια της Atlantic Records, ξέχασαν να του στείλουν πρόσκληση!!!!
Υ.Γ. Οι Page/Plant/Jones πάντα αναφέρονται με σεβασμό προς το πρόσωπο του αναγνωρίζοντας την τεράστια συμβολή του στην επιτυχία τους. Αλλά επειδή άνθρωποι είμαστε και λάθη κάνουμε, το 1989 όταν το συγκρότημα επανασυνδέθηκε για να παίξει στη μεγάλη συναυλία που μεταδόθηκε τηλεοπτικά για τα 40 χρόνια της Atlantic Records, ξέχασαν να του στείλουν πρόσκληση!!!!
Δημοσίευση σχολίου