Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ STUDIO ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΩΝ LED ZEPPELIN "IN THROUGH THE OUT DOOR"

Όταν ακούτε το όνομα των Led Zeppelin ποια τραγούδια έρχονται στο μυαλό σας; Να σας πω: Kashmir, Whole lotta love, Rock’n’Roll, Immigrant Song, Stairway to Heaven και ίσως και κάποιο άλλο. Αλλά όχι τα In the Evening και All my love από το 8o και τελευταίο studio άλμπουμ τους In Through the Out Door που με την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του καρφώθηκε στο Νο1 του αγλλικού και αμερικάνικου chart. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε μέσα σε τρεις εβδομάδες στο studio των Abba, Polar studio στη Στοκχόλμη.
 Me το Presence ακόμα να βουίζει στα αυτιά μας και την κιθάρα του Page να σκίζει, δύσκολα κατάπιαμε το In Through the Out Door. Πολύ ήπιο για Led Zeppelin, πολύ εξερευνητικό(;), χωρίς τον bluesy ήχο του Page και σε τελική ανάλυση, χωρίς το feeling των Zeppelin που ξέραμε. 
Ο τίτλος είναι λογοπαίγνιο προήλθε μετά από συνολική απόφαση των μελών για να περιγράψουν τη μάχη που έδωσε ο Robert Plant για να ξεπεράσει το θάνατο του γιου του Karac το 1977 αλλά και τις δικές τους μάχες με την αγγλική εφορία. Μάχη που εξανάγκασε το συγκρότημα να αυτοεξοριστεί για 2 χρόνια    
Επειδή δεν μπορούσαν να πατήσουν βρετανικό έδαφος, σκέφτηκαν "to get in through the 'out' door."
Κι ενώ στο Presence, ο Page ήταν κυρίαρχος στον ήχο, τώρα ακούμε μια έντονη οπισθοχώρηση του και στη θέση του τον John Paul Jones να περνά διαφορετικά στοιχεία και μαζί του τον Robert Plant. To άλμπουμ περιλαμβάνει 7 κομμάτια και ανοίγει με το επιθετικό In the evening με τη φωνή του Plant να τρίζει τα ηχεία. Μονότονος hard rock ρυθμός που σε πιάνει από τα μούτρα, αφήνει υποσχέσεις. Υποσχέσεις που δεν υλοποιούνται με το "South Bound Saurez" που περνά απαρατήρητο όπως και το "Fool in the Rain" που έχει latin ρυθμό. Καλό αλλά όχι για Led Zeppelin. To "Hot Dog"που κλείνει την πρώτη πλευρά του βινυλίου ακούγεται σαν country/rockabilly!
To "Carouselambra"που ανοίγει την β’ πλευρά του βινύλιου, ανήκει στην κατηγορία των μεγάλων χρονικά τραγουδιών των Led Zeppelin, αλλά στα 10 λεπτά του δεν βρήκα κάτι που να κρατήσει το ενδιαφέρον μου. Ευτυχώς το "All My Love" αν και δεν ακούγεται σαν Led Zeppelin ίσως λόγω των πολλών synthesizers του Jones είναι από τα δυνατά κομμάτια του άλμπουμ και πολύ συναισθηματικό, αφού οι στίχοι του Plant μιλούν για τον 5χρονο γιό του Karac που πέθανε εξ αιτίας θανατηφόρου ιού που του προσέβαλε το στομάχι. Εκείνη την ημέρα το συγκρότημα βρισκόταν στην Αμερική και συγκεκριμένα στην Οκλαχόμα για την τελευταία ημερομηνία της περιοδείας τους. Μόλις τελείωσε η εμφάνισή τους ο 29χρονος Plant πληροφορήθηκε το δυσάρεστο νέο κι αμέσως έφυγε για την Αγγλία με τον manager τους να ακυρώνει 7 ημερομηνίες που είχε προσθέσει στην περιοδεία τους.  Το άλμπουμ κλείνει με το "I'm Gonna Crawl" που κάτι του λείπει για να γίνει κλασικό blues.

Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του In Through the Out Door , το συγκρότημα ηχογράφησε άλλα δύο τραγούδια, το “Darlene” και το «“Ozone Baby” που τελικά συμπεριλήφθηκαν στο Coda.
Πολλά χρόνια μετά την κυκλοφορία του, ο Plant είχε δηλώσει πως τόσο αυτός όσο κι ο John Bonham, ο οποίος σημειωτέον δεν συμμετέχει συνθετικά σε κανένα κομμάτι, είχαν παραδεχτεί σε συζητήσεις τους ότι το In Through the Out Door ήταν πολύ ήπιο άλμπουμ και το επόμενο τους, που δεν ηχογράφησαν ποτέ λόγω του θανάτου του Bonham, θα ήταν πιο αιχμηρό. 
 ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ IN THROUGH THE OUT DOOR
Το 1979 το συγκρότημα έκανε μια μικρή ευρωπαϊκή περιοδεία κι σχεδίαζε μεγάλη αμερικάνικη περιοδεία, αλλά τους πρόλαβε ο θάνατος του Bonham. Τελευταία μεγάλη εμφάνισή του ήταν αυτή του Knebworth
Το επόμενο άλμπουμ τους που κυκλοφόρησε, το Coda (1982) περιείχε παλαιότερο ηχογραφημένο υλικό που δεν είχαν συμπεριλάβει στα άλμπουμ τους. Οι  Jones, Page, και Plant πήραν την βαριά απόφαση, να μην αντικαταστήσουν τον Bonzo (John Bonham) και να διαλυθούν.
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ
Το εξώφυλλο του In Through the Out Door, σχεδιάστηκε από το δημιουργικό τμήμα της Hipgnosis του Storm Thorgeson και το άλμπουμ στην ουσία έχει δύο εξώφυλλα, αφού πουλιόταν μέσα σε μια καφέ χάρτινη σακούλα, που θύμιζε bootleg άλμπουμ, αλλά και σακούλα αμερικάνικου super market. Μέσα από την χάρτινη καφέ σακούλα υπάρχει το κυρίως εξώφυλλο που κυκλοφόρησε σε 6 (!) διαφορετικές μαυρόασπρες φωτογραφίες, όπου κάθε εξώφυλλο αν βρεχόταν γινόταν στο σημείο εκείνο μόνιμα έγχρωμο. Αυτό συνέβη στις πρώτες εκδόσεις, τόσο στην αμερικάνικη όσο και την αγγλική, γαλλική και γερμανική, ενώ στις επανεκδόσεις δεν υπήρξε αυτή η τεχνική. Σε κάθε ένα από τα έξι διαφορετικά εξώφυλλα, παρουσιάζεται ένα διαφορετικό ζευγάρι φωτογραφιών, μια σε κάθε πλευρά. Η χαρτοσακούλα δεν άφηνε τον αγοραστή να δει ποιο εξώφυλλο αγόραζε κι έτσι όσοι ήθελαν (κι ήταν πολλοί) να έχουν και τις 6 παραλλαγές της φωτογραφίας, έπρεπε να αγοράσουν πολλές φορές το δίσκο για να έχουν όλη τη σειρά. Βέβαια υπήρχε τρόπος να ξεχωρίσεις το εξώφυλλο, από τον κωδικό του δίσκου που ήταν στη ράχη του άλμπουμ, αλλά αυτό δεν το ήξεραν οι καταναλωτές. Όλες οι φωτογραφίες απεικόνιζαν ένα Bar – το οποίο παρέπεμπε στο πραγματικό Bar της Ν. Ορλεάνης. Στο μπαρ ένας άνδρας καίει ένα γράμμα που ξεκινά «Dear John..». Η ιδιαιτερότητα είναι ότι κάθε φωτογραφία είχε τραβηχτεί από διαφορετική γωνία!
Το χρώμα της sepia που υπάρχει στις φωτογραφίες, προτιμήθηκε για να παραπέμψει στο παρελθόν στη δεκαετία του ’50. Η φωτογράφιση έγινε σε studio στο Λονδίνο το οποίο είχε μετατραπεί σε bar της Ν. Ορλεάνης.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
ΠΑΤΗΣΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ CLASSIC ROCK ΘΕΜΑΤΑ
1/9/17



Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος

    Blogger Comment
  1. ''Το 1989 το συγκρότημα έκανε μια μικρή ευρωπαϊκή περιοδεία...'''
    Εννοειτε 1979 αφου ο Bonham πεθανε το '80

    ΑπάντησηΔιαγραφή