Κλασσική και τετριμμένη η πρώτη ερώτηση, πες μας Ηλία πώς βλέπεις τη σημερινή ελληνική μπλουζ σκηνή;
Η χωρά μας πάντα έβγαζε και βγάζει ιδιαίτερα ταλαντούχους μουσικούς - και καλλιτέχνες ευρύτερα, το μπλουζ δεν αποτελεί εξαίρεση... υπάρχουν και καλοί μουσικοί και αρκετά ενδιαφέροντα σχήματα. Το πρόβλημα είναι πως στην Ελλάδα είναι απελπιστικά δύσκολο αντέξει κάποιος (οικονομικά) ώστε να αφοσιωθεί σε κείνα που αγαπάει.
Ποιά είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκεται το μπλουζ στις μέρες μας παγκοσμίως;
Όπως σε κάθε τι σε τούτο τον κόσμο, υπάρχουν "κυματισμοί"... κάποτε κάποιοι φαίνονται, κάποτε μοιάζουν ξεχασμένοι, what goes up must come down...
Νομίζω στα πρόσφατα χρόνια, υπάρχει μια "νηνεμία" ούτως ειπείν, σίγουρα υπάρχει φρέσκο και καλό υλικό από ταλαντούχους μουσικούς, φαίνεται όμως πως είμαστε σε αναμονή κάποιου(ων) κυρίαρχου μουσικού που καραδοκεί...
Είστε συγκρότημα 34 ετών. Όμως τα νέα παιδιά μπορεί να μην σας ξέρουν. Δώσε μας ένα μικρό βιογραφικό των Blues Wire.
Ξεκινήσαμε το 1983 σαν Blues Gang, ηχογραφήσαμε τον πρώτο αμιγώς μπλουζ δίσκο στην ελληνική δισκογραφία, το 1986 μετονομαστήκαμε σε Blues Wire και έκτοτε δεν κοιτάξαμε πίσω... αρκετοί δίσκοι, αμέτρητες συναυλίες σε Ελλάδα και Ευρώπη, συνεργασίες με θρύλους, καβάλα στο όνειρο...
Αυτή είναι μια καλή ερώτηση... το δεύτερο είναι άτοπο, δεν γίνεται να βάλεις μέσα σου όσα έζησαν άλλοι... μπορείς και οφείλεις να τα ψάχνεις και να τα κατανοήσεις, όμως να τα κάνεις κτήμα σου νομίζω είναι ματαιοδοξία... οπότε θα έλεγα το πρώτο που είναι και προσβάσιμο και ανοιχτό σε μελέτη- σε συνδυασμό με τα ερεθίσματα του δεύτερου είναι ένας κάποιος δρόμος... αν και πιστεύω πως δεν υπάρχουν ασφαλείς μπούσουλες για τέτοιε πράγματα... αν υπήρχαν όλοι θα ξέραμε τι, πως και πότε να το κάνουμε...
Σε συνέντευξή του ο Keith Richards χαρακτήρισε τους Black Sabbath ανέκδοτο. Πώς βλέπει ένας μουσικός με blues καταβολές όπως εσύ την εντελώς ξένη προς τα blues ροκ;
Αν καταλαβαίνω σωστά την ερώτηση, είναι πως βλέπω εγώ το rock; Μια χαρά θα ελεγα! Η μουσική είναι ευλογία, δεν μπορεί όλοι να έχουμε τις ίδιες απόψεις για όλα, θα ήταν παράλογο και ενοχλητικό...
Είχατε ποτέ την ιδέα να κάνατε blues με ελληνικό στίχο; Ποια είναι η γνώμη σου για τέτοιες απόπειρες;
Είμαι υπέρ της στιχουργικής έκφρασης στη μητρική γλώσσα του καλλιτέχνη... εκεί θα αποδώσει τα μέγιστα. Όμως, υπάρχουν ιδιώματα που είναι "οχυρωμένα" σε σταθερές που δεν επιδέχονται μεταβολών, γιατί έτσι χάνουν -λίγο η πολύ- τον αυθεντικό τους χαρακτήρα και ήχο.
Σαφώς και υπάρχει συνάφεια, όσο πηγαίνει δε κάποιος προς τα πίσω στον χρόνο, τη νοιώθει εντονότερα, κάθε μουσική που είναι παραδοσιακού χαρακτήρα μοιράζεται κάποια κοινά στοιχειά με άλλες αντίστοιχες, ακριβώς όπως και οι ίδιοι οι άνθρωποι.
Η σχέση της μπάντας με την ελληνική λαϊκή μουσική είναι σχεδόν ανύπαρκτη - αν και τούτο δεν ισχύει για την παραδοσιακή, η προσωπική μου είναι λίγο διαφοροποιημένη, αφού μέχρι τα 16 μου άκουγα μόνο λαϊκά και ρεμπέτικα και ακόμα και σήμερα απολαμβάνω υπεροχή ένα κρασάκι με συνοδεία τέτοιων τραγουδιών.
To 1999 ηχογραφήσατε στα Σκόπια το live άλμπουμ σας. Πως ήταν ο κόσμος εκείνη την περίοδο που τα μεταξύ μας πνεύματα ήταν οξυμένα;
Η μουσική εξημερώνει τα ήθη, έτσι δεν λένε;
Ποίοι μουσικοί αποτελούν τους σημερινούς Blues Wire
Τα τελευταία χρόνια ταξιδεύουμε και παίζουμε τρίο, εγώ κιθάρα/φωνή, Σωτήρης Ζήσης μπάσο και Νίκη Γουρζουλίδου τύμπανα.
To τελευταίο διάστημα εμφανίζεστε συχνά στην Αθήνα.
Στην Αθήνα φαίνεται πως έχουμε πολλούς και καλούς φίλους, κάθε επίσκεψη μας εκεί είναι άξια ανάμνηση και αναφοράς. Ευχαριστούμε!
Πόσο μακριό είναι στο μυαλό σου οι ημέρες των Blues Cang; (τι θυμάσαι)
Τόσο κοντά, τόσο μακριά... θυμάμαι την κάψε, την πορεία, τις αμέτρητες φορές που σκοντάψαμε αλλά σηκωθήκαμε, τις γλυκιές ατέλειες, τη δίψα για εμπειρίες και γνώση, τα ταξίδια, την αγνή και άδολη προσέγγιση στη μουσική, τον χρόνο μας που έμοιαζε αιώνιος, τα απλά 12μετρα του Elmore James και του Jimmy Reed...
Πως προέκυψε η (καταπληκτική) διασκευή σας στο Locomotive Breath των Jethro Tull;
Κατά βάση είμαστε αιώνιοι πιτσιρικάδες και φανατικοί ακροατές μουσικής. Τους Jethro Tull τους αγαπήσαμε σχεδόν με τη γέννηση τους και τους ακλουθήσαμε με ενδιαφέρον έκτοτε. Η σχέση δε του συγκεκριμένου τραγουδιού (αλλά και πολλών άλλων του γκρουπ) με τα μπλουζ νομίζω είναι πασιφανείς.
Το 2000 κυκλοφόρησες το προσωπικό σου άλμπουμ Between Spirit and Time. Πως διαφοροποιείται ένας καλλιτέχνης από το άλμπουμ συνόλου (συγκροτήματος) και προσωπικό;
Μμμμμ... εξαρτάται...από ελάχιστα ως έντονα... υπάρχουν πράγματα που γραφή και θεωρώ πως δεν είναι ακριβώς στο στυλ του γκρουπ και τούμπαλιν... ο δίσκος μου για παράδειγμα Off the Box ειναι ενας αμιγως instrumental δίσκος με συνθέσεις που διαφοροποιούνται αρκετά από εκείνες των Wire...
Έχεις συνεργαστεί με μεγάλους μουσικούς της μπλουζ, θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποια στιγμή, κάποια ιστορία, κάτι απο μύθους όπως ο Louisiana Red?
Τον Ρεντ τον αγαπούσα παρά πολύ, για πολλοίς και διάφορους λόγους. Τέτοιες ιστορίες θέλουν χρόνο, καπνό και αλκοόλ (άντε καφέ...).
Ποιες θα ξεχωρίζατε ανάμεσα στις μουσικές επιρροές σας;
Προσωπικά έχω επηρεαστεί από πληθώρα μουσικών και ιδιωμάτων... παραθέτω μερικά ονόματα, παλιά και νεοτέρα, καθαρά δειγματοληπτικά:
Buddy Guy, Skip James, all the Kings, Hollywood Fats, Canned Heat, Dr Feelgood, Gary Clark Jr, Alvin Hart, Mike Bloomfield, Ronnie Earl, Eric Clapton, Jimi Hendrix,
Jimmy Vaughan, Willie Dixon, Junior Watson, Paul Butterfield, Peter Green, δεν υπάρχει τέλος αύτη τη λίστα...
Πώς νιώθεις που θεωρείσαι ο πάπας του ελληνικού μπλουζ; Βαρύς ο τίτλος;
Χαχαχα, ούτε πάπας ούτε παπάς! We're all under the same sky man...
Ξεχωρίζεις κάποια μπάντα; Έχεις να συμβουλέψεις κάτι τους νεώτερους;
Αγαπώ και σέβομαι κάθε έναν που πολεμάει με θεούς και δαίμονες, κυνηγώντας τα όνειρα του, τουλάχιστον μέχρι -όταν κι εφόσον- με διαψεύσει.
Συμβουλές αποφεύγω να δίνω γιατί ο νέος είναι -και πρέπει να είναι- αθάνατος, μόνοι του σύμμαχοι η ψυχή και η αισθητική του.
8/5/17
Δημοσίευση σχολίου