Οι Νorthwind από τη Θεσσαλονίκη, ήταν ένα από τα θρυλικά συγκροτήματα της δεκαετίας του 80 που κυκλοφόρησαν 2 δίσκους και έμειναν στην ιστορία σαν ένα από τα καλύτερα αλλά και πρωτοπόρα συγκροτήματα του είδους. Τα άλμπουμ τους, το Northcomin(1982) κυκλοφόρησε από την Polygram και το δεύτερο Mythology(1987) ακόμα και σήμερα αποτελούν σημείο αναφοράς του ελληνικού heavy metal. To 2008 η Universal επανακυκλοφόρησε το Northcomin σε cd ενώ το 2012 η No Remorse επανακυκλοφόρησε το Mythology. Στη συνέντευξη που ακολουθεί ο Αλέξανδρος Ριχάρδος μιλάει με τον μπασίστα και τραγουδιστή του συγκροτήματος, Κώστα Νικολαίδη που θυμάται για τις παλιές (καλές) εκείνες ημέρες, τη Θεσσαλονίκη και τα clubs της εποχής (που οι νότιοι δεν τα γνωρίζουν) την προσπάθεια που έκαναν για καριέρα στο εξωτερικό, το εξώφυλλο του Mythology, τι κάνει σήμερα αλλά και την παραδοξότητα, για ένα συγκρότημα να έχει βγάλει δύο δίσκους και να μην έχει παίξει στην Αθήνα!
Α.Ρ. Σήμερα, μετά από 30 χρόνια από την κυκλοφορία του Mythology, τι μνήμες, αισθήματα έχεις για εκείνα τα χρόνια.
- Θα χρησιμοποιήσω έναν τίτλο τραγουδιού των Purple, those were the ‘Hungry Days / Hungry Daze’. Προσωπικά, ήταν ότι πιο έντονο είχα ζήσει στη ζωή μου μέχρι τότε. Μουσικά πολύ γόνιμος, καθόμουν σε μια γωνιά με την τότε κοπέλα μου και ξαφνικά ερχόταν μια ιδέα για το άλμπουμ, ένα riff, μια μελωδία και χανόμουν. Ήμουν, όπως θυμάμαι εκείνη τότε να μου λέει ‘στον κόσμο μου’. Όχι πως τώρα δεν είμαι, αλλά τώρα είναι διαφορετικό το χάσιμο, όπως και η διάρκεια του...
Α.Ρ. Τι κατάσταση επικρατούσε στη Θεσσαλονίκη εκείνα τα χρόνια για το heavy metal, τη δεκαετία του ’80; Ποια clubs υπήρχαν, ποίοι χώροι φιλοξενούσαν live,
- Θυμάμαι το πρώτο pub στη Θεσσαλονίκη, το ‘Fox’ στη Μητροπολίτου Ιωσήφ, το Lucky Luke στην Προξένου Κορομηλά, τον Δον Κιχώτη, τη Σελήνη δίπλα στο Κρατικό, το Ντορέ, το Αχίλλειο, τη Μέλισσα, τη disco Lara στην Πλατεία Αριστοτέλους, τη disco Rosa Rose στην Τσιμισκή που αργότερα έγινε καλλυντικά Μπέζας. Θυμάμαι ακόμα το café Sante, τη Disco Pierro, τη Figaro, τη Lavalbone και άλλες όπου δεν πάτησα το πόδι μου, είναι η αλήθεια, απλά άκουγα να λένε τα ονόματα. Ο διαχωρισμός τότε ήταν μεγάλος, και αν θέλεις τη γνώμη μου, καλά έκανε και ήταν, παραμένω αγύριστο κεφάλι σε αυτό, με την έννοια ότι δεν μου αρέσει αυτό το ‘τουρλουμπούκι’, η μίξη ασύμβατων μεταξύ τους στοιχείων στον ίδιο άνθρωπο και στον ίδιο τρόπο ζωής και σκέψης. Προέκταση και αποτέλεσμα, η αν θέλεις παρενέργεια όλου του παραπάνω είναι τα talent shows, όπου ενώ σκίζεις ένα τραγούδι πχ Ζeppelin, σε ρωτάνε αν λες και κανένα ζεϊμπέκικο..
Α.Ρ. Τη δεκαετία του ’80 γινόντουσαν live στις γύρω πόλεις της Θεσσαλονίκης; (Ξάνθη/Κιλκίς, Φλώρινα κλπ) Υπήρχαν live χώροι, clubs; Στην Αθήνα παίξατε;
Θυμάμαι ότι υπήρχαν τέτοιοι χώροι, αλλά περισσότερο κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Συνήθως ήταν μπαράκια που φιλοξενούσαν συγκροτήματα σαν κάτι έκτακτο. Τέτοια live κάναμε σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Όχι, στην Αθήνα δεν παίξαμε ποτέ. Παραμένει ένας στόχος για μένα, όπως θα έλεγε κάποιος που θα έκανε self-assessment.
Α.Ρ. Σήμερα, μετά από 30 χρόνια από την κυκλοφορία του Mythology, τι μνήμες, αισθήματα έχεις για εκείνα τα χρόνια.
- Θα χρησιμοποιήσω έναν τίτλο τραγουδιού των Purple, those were the ‘Hungry Days / Hungry Daze’. Προσωπικά, ήταν ότι πιο έντονο είχα ζήσει στη ζωή μου μέχρι τότε. Μουσικά πολύ γόνιμος, καθόμουν σε μια γωνιά με την τότε κοπέλα μου και ξαφνικά ερχόταν μια ιδέα για το άλμπουμ, ένα riff, μια μελωδία και χανόμουν. Ήμουν, όπως θυμάμαι εκείνη τότε να μου λέει ‘στον κόσμο μου’. Όχι πως τώρα δεν είμαι, αλλά τώρα είναι διαφορετικό το χάσιμο, όπως και η διάρκεια του...
Α.Ρ. Τι κατάσταση επικρατούσε στη Θεσσαλονίκη εκείνα τα χρόνια για το heavy metal, τη δεκαετία του ’80; Ποια clubs υπήρχαν, ποίοι χώροι φιλοξενούσαν live,
- Θυμάμαι το πρώτο pub στη Θεσσαλονίκη, το ‘Fox’ στη Μητροπολίτου Ιωσήφ, το Lucky Luke στην Προξένου Κορομηλά, τον Δον Κιχώτη, τη Σελήνη δίπλα στο Κρατικό, το Ντορέ, το Αχίλλειο, τη Μέλισσα, τη disco Lara στην Πλατεία Αριστοτέλους, τη disco Rosa Rose στην Τσιμισκή που αργότερα έγινε καλλυντικά Μπέζας. Θυμάμαι ακόμα το café Sante, τη Disco Pierro, τη Figaro, τη Lavalbone και άλλες όπου δεν πάτησα το πόδι μου, είναι η αλήθεια, απλά άκουγα να λένε τα ονόματα. Ο διαχωρισμός τότε ήταν μεγάλος, και αν θέλεις τη γνώμη μου, καλά έκανε και ήταν, παραμένω αγύριστο κεφάλι σε αυτό, με την έννοια ότι δεν μου αρέσει αυτό το ‘τουρλουμπούκι’, η μίξη ασύμβατων μεταξύ τους στοιχείων στον ίδιο άνθρωπο και στον ίδιο τρόπο ζωής και σκέψης. Προέκταση και αποτέλεσμα, η αν θέλεις παρενέργεια όλου του παραπάνω είναι τα talent shows, όπου ενώ σκίζεις ένα τραγούδι πχ Ζeppelin, σε ρωτάνε αν λες και κανένα ζεϊμπέκικο..
Α.Ρ. Τη δεκαετία του ’80 γινόντουσαν live στις γύρω πόλεις της Θεσσαλονίκης; (Ξάνθη/Κιλκίς, Φλώρινα κλπ) Υπήρχαν live χώροι, clubs; Στην Αθήνα παίξατε;
Θυμάμαι ότι υπήρχαν τέτοιοι χώροι, αλλά περισσότερο κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Συνήθως ήταν μπαράκια που φιλοξενούσαν συγκροτήματα σαν κάτι έκτακτο. Τέτοια live κάναμε σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Όχι, στην Αθήνα δεν παίξαμε ποτέ. Παραμένει ένας στόχος για μένα, όπως θα έλεγε κάποιος που θα έκανε self-assessment.
Α.Ρ. Σαν Northwind προσπαθήσατε να κάνετε καριέρα στο εξωτερικό;
- Αυτό έγινε όταν πήγαμε στην Αγγλία προσκεκλημένοι του παραγωγού George De Angelis για να ηχογραφήσουμε το καινούργιο μας άλμπουμ τότε που θα έφερνε τον τίτλο ‘Rocks n Stones’, και το οποίο δεν βγήκε ποτέ. Είχαμε πάρει recording time από τα Metropolis Studios, το νέο για τους Greeks είχε κυκλοφορήσει, θα ήταν, όπως έλεγαν, the next big thing. Τελικά, για διάφορους λόγους δεν τα καταφέραμε και έτσι χάθηκε μια μοναδική κατά τη γνώμη μου ευκαιρία να γίνει μια αρχή για αυτό που λες. Το κυνηγήσαμε, όμως, δεν μπορεί να πει κάποιος κάτι για αυτό. Προσωπικά, πήγα στην Αγγλία για μια ηχογράφηση και έμεινα εκεί 4 ½ χρόνια!
Α.Ρ. Νομίζω ότι από τα δύο άλμπουμ σας, το Mythology, είναι αυτό που είχε την μεγαλύτερη ανταπόκριση στον κόσμο
- Είναι αλήθεια. Ήταν κάτι πολύ ξεχωριστό, τόσο για τα ελληνικά, όσο και για τα δεδομένα του εξωτερικού. Το όλο θέμα θυμάμαι ότι είχε ενθουσιάσει την ΕΜΙ, για αυτό έγινε και η μεταγραφή από την Polygram.
Α.Ρ. Το άλμπουμ έχει ένα βασικό concept.
- Το άλμπουμ αυτό ήταν μια στιγμή έμπνευσης που έφερε και πάλι μαζί τη μπάντα, μετά από ένα μεγάλο διάστημα αποχής, κυρίως εμένα και τον Παπαδημητρίου, που ήμασταν και ο κεντρικός συνθετικός πυρήνας της μπάντας, αλλά και δυο άνθρωποι που ήταν δύσκολο να συνυπάρξουν. Το βασικό concept είναι αυτό που λέγαμε και τότε, μια κριτική ματιά στην ελληνική μυθολογία αλλά και στα κίνητρα που οδηγούν τους εκάστοτε ήρωες στην ελληνική μυθολογία να ενεργήσουν όπως ενεργούν.
Α.Ρ. Το πρώτο σας άλμπουμ ανήκει στα πρωτοπόρα άλμπουμ της ελληνικής metal/rock σκηνής, αφού βγήκε σε μια δύσκολη εποχή. Τι θυμάσαι από τότε.
- Πολύ λίγα, αλλά και ταυτόχρονα πολύ έντονα πράγματα. Θυμάμαι να ταξιδεύω σε ένα τρένο και να κρυώνω, με τις κιθάρες στο πάτωμα, την ταλαιπωρία στο studio, ταινίες κομμένες να ξανακολλιούνται για να μη χαθεί ο στουντιακός χρόνος, ένα χάος, γενικά. Καθόλου ευχάριστα πράγματα. Το μεγάλο μου παράπονο είναι ότι μας μεταχειρίστηκαν σαν ‘δευτεράντζες’, αφού εμείς θέλαμε να γράψουμε στα Studio Sierra, ενώ η ΕΜΙ, προφανώς για λόγους οικονομικούς, μας εστειλε σε μια τρύπα.
Α.Ρ. Γενικότερα τι θυμάσαι από τις ηχογραφήσεις των δύο άλμπουμ
- Από το πρώτο σου είπα. Από το ‘Mythology’ θυμάμαι έντονα τη συνεργασία μας με τη Ρούλα Μανισάνου και την Κατερίνα Γιαμαλή, τα κορίτσια που κάνουν τα φωνητικά και έχουν τη θέση του ‘χορού’ στην ‘τραγωδία’ του Mythology. Το διασκεδάσαμε πολύ τότε, όταν δουλεύαμε τα φωνητικά για το άλμπουμ. Θυμάμαι, επίσης, που σε μια από τις ηχογραφήσεις άφησα το μπάσο μου, ένα Rickenbacker 4001, έξω από το studio του Παπαχατζή όπου ηχογραφούσαμε, το οποίο χάθηκε και μου το βρήκε ο Λιόλιος με τα μουσικά όργανα μετά από πολλά χρόνια. Ας είναι καλά ο Τάσος.
Α.Ρ. Υπάρχει κάτι που να θυμάσαι από το πώς έγιναν τα δύο εξώφυλλα?
- Λίγα πράγματα. Θυμάμαι ότι του ‘Northcomin’ το είχε κάνει ένας φίλος κάποιου, ενώ για το ‘Mythology’, άλλο είχαμε ζητήσει, για το οποίο μάλιστα είχα κάνει και ένα σκαρίφημα εγώ, αλλά τελικά άλλο μας παρουσίασε η ΕΜΙ. Ακόμα και τώρα αναρωτιέμαι - και δεν είμαι ο μόνος - τι δουλειά έχει ένας πτεροδάκτυλος με τον αρχαίο έλληνα φιλόσοφο(?) στο εξώφυλλο..
Α.Ρ. Ποια είναι η γνώμη σου για τις επανακυκλοφορίες (Universal/NoRemorse)
- Νομίζω ότι του ‘Northcomin’ είναι επαρκής, ενώ του ‘Mythology’, όπως του αξίζει, εξαιρετική.
Α.Ρ. Σήμερα κρατάς επαφή με τους υπόλοιπους;
- Έχω ανοιχτή την πόρτα.
Α.Ρ. Εξακολουθείς να ασχολείσαι με τη μουσική;
- Πριν από δύο χρόνια έκανα το πρώτο προσωπικό μου άλμπουμ με τον τίτλο ‘Fearful Symmetry’, το οποίο πήγε πολύ καλά και ευθύνεται κατά πολύ για το γεγονός ότι και τώρα που μιλάμε βρίσκομαι ακόμα ψηλά στα charts του ReverbNation για τη Θεσσαλονίκη. Η παρουσίαση του άλμπουμ έγινε στο club ‘Μαύρη Τρύπα’ και εκεί συνάντησα ανθρώπους που είχα να δω πολλά πολλά χρόνια. Ο κόσμος αγάπησε το άλμπουμ αυτό και δεν σου κρύβω ότι με έκανε να συνεχίσω να γράφω. Τώρα που μιλάμε, δουλεύω μαζί με τον πρώτο drummer των Northwind, Πάβλικ Φακυρούδη, σε ένα νέο hard/heavy/blues/rock n roll project που φαίρνει τον τίτλο The Knot. Ευελπιστώ ότι, αν και υπάρχουν πολλές άλλες υποχρεώσεις, επαγγελματικές, οικογενειακές κλπ, θα μπορέσουμε να ηχογραφήσουμε το άλμπουμ μέσα στο ερχόμενο καλοκαίρι, so keep an open eye!
Επαγγελματικό Προφίλ Facebook:
https://www.facebook.com/pages/Kostas-Nikolaides/468524653265104?ref=hl
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
- Αυτό έγινε όταν πήγαμε στην Αγγλία προσκεκλημένοι του παραγωγού George De Angelis για να ηχογραφήσουμε το καινούργιο μας άλμπουμ τότε που θα έφερνε τον τίτλο ‘Rocks n Stones’, και το οποίο δεν βγήκε ποτέ. Είχαμε πάρει recording time από τα Metropolis Studios, το νέο για τους Greeks είχε κυκλοφορήσει, θα ήταν, όπως έλεγαν, the next big thing. Τελικά, για διάφορους λόγους δεν τα καταφέραμε και έτσι χάθηκε μια μοναδική κατά τη γνώμη μου ευκαιρία να γίνει μια αρχή για αυτό που λες. Το κυνηγήσαμε, όμως, δεν μπορεί να πει κάποιος κάτι για αυτό. Προσωπικά, πήγα στην Αγγλία για μια ηχογράφηση και έμεινα εκεί 4 ½ χρόνια!
Α.Ρ. Νομίζω ότι από τα δύο άλμπουμ σας, το Mythology, είναι αυτό που είχε την μεγαλύτερη ανταπόκριση στον κόσμο
- Είναι αλήθεια. Ήταν κάτι πολύ ξεχωριστό, τόσο για τα ελληνικά, όσο και για τα δεδομένα του εξωτερικού. Το όλο θέμα θυμάμαι ότι είχε ενθουσιάσει την ΕΜΙ, για αυτό έγινε και η μεταγραφή από την Polygram.
Α.Ρ. Το άλμπουμ έχει ένα βασικό concept.
- Το άλμπουμ αυτό ήταν μια στιγμή έμπνευσης που έφερε και πάλι μαζί τη μπάντα, μετά από ένα μεγάλο διάστημα αποχής, κυρίως εμένα και τον Παπαδημητρίου, που ήμασταν και ο κεντρικός συνθετικός πυρήνας της μπάντας, αλλά και δυο άνθρωποι που ήταν δύσκολο να συνυπάρξουν. Το βασικό concept είναι αυτό που λέγαμε και τότε, μια κριτική ματιά στην ελληνική μυθολογία αλλά και στα κίνητρα που οδηγούν τους εκάστοτε ήρωες στην ελληνική μυθολογία να ενεργήσουν όπως ενεργούν.
Α.Ρ. Το πρώτο σας άλμπουμ ανήκει στα πρωτοπόρα άλμπουμ της ελληνικής metal/rock σκηνής, αφού βγήκε σε μια δύσκολη εποχή. Τι θυμάσαι από τότε.
- Πολύ λίγα, αλλά και ταυτόχρονα πολύ έντονα πράγματα. Θυμάμαι να ταξιδεύω σε ένα τρένο και να κρυώνω, με τις κιθάρες στο πάτωμα, την ταλαιπωρία στο studio, ταινίες κομμένες να ξανακολλιούνται για να μη χαθεί ο στουντιακός χρόνος, ένα χάος, γενικά. Καθόλου ευχάριστα πράγματα. Το μεγάλο μου παράπονο είναι ότι μας μεταχειρίστηκαν σαν ‘δευτεράντζες’, αφού εμείς θέλαμε να γράψουμε στα Studio Sierra, ενώ η ΕΜΙ, προφανώς για λόγους οικονομικούς, μας εστειλε σε μια τρύπα.
Α.Ρ. Γενικότερα τι θυμάσαι από τις ηχογραφήσεις των δύο άλμπουμ
- Από το πρώτο σου είπα. Από το ‘Mythology’ θυμάμαι έντονα τη συνεργασία μας με τη Ρούλα Μανισάνου και την Κατερίνα Γιαμαλή, τα κορίτσια που κάνουν τα φωνητικά και έχουν τη θέση του ‘χορού’ στην ‘τραγωδία’ του Mythology. Το διασκεδάσαμε πολύ τότε, όταν δουλεύαμε τα φωνητικά για το άλμπουμ. Θυμάμαι, επίσης, που σε μια από τις ηχογραφήσεις άφησα το μπάσο μου, ένα Rickenbacker 4001, έξω από το studio του Παπαχατζή όπου ηχογραφούσαμε, το οποίο χάθηκε και μου το βρήκε ο Λιόλιος με τα μουσικά όργανα μετά από πολλά χρόνια. Ας είναι καλά ο Τάσος.
Α.Ρ. Υπάρχει κάτι που να θυμάσαι από το πώς έγιναν τα δύο εξώφυλλα?
- Λίγα πράγματα. Θυμάμαι ότι του ‘Northcomin’ το είχε κάνει ένας φίλος κάποιου, ενώ για το ‘Mythology’, άλλο είχαμε ζητήσει, για το οποίο μάλιστα είχα κάνει και ένα σκαρίφημα εγώ, αλλά τελικά άλλο μας παρουσίασε η ΕΜΙ. Ακόμα και τώρα αναρωτιέμαι - και δεν είμαι ο μόνος - τι δουλειά έχει ένας πτεροδάκτυλος με τον αρχαίο έλληνα φιλόσοφο(?) στο εξώφυλλο..
Α.Ρ. Ποια είναι η γνώμη σου για τις επανακυκλοφορίες (Universal/NoRemorse)
- Νομίζω ότι του ‘Northcomin’ είναι επαρκής, ενώ του ‘Mythology’, όπως του αξίζει, εξαιρετική.
Α.Ρ. Σήμερα κρατάς επαφή με τους υπόλοιπους;
- Έχω ανοιχτή την πόρτα.
Κώστας Νικολαίδης |
- Πριν από δύο χρόνια έκανα το πρώτο προσωπικό μου άλμπουμ με τον τίτλο ‘Fearful Symmetry’, το οποίο πήγε πολύ καλά και ευθύνεται κατά πολύ για το γεγονός ότι και τώρα που μιλάμε βρίσκομαι ακόμα ψηλά στα charts του ReverbNation για τη Θεσσαλονίκη. Η παρουσίαση του άλμπουμ έγινε στο club ‘Μαύρη Τρύπα’ και εκεί συνάντησα ανθρώπους που είχα να δω πολλά πολλά χρόνια. Ο κόσμος αγάπησε το άλμπουμ αυτό και δεν σου κρύβω ότι με έκανε να συνεχίσω να γράφω. Τώρα που μιλάμε, δουλεύω μαζί με τον πρώτο drummer των Northwind, Πάβλικ Φακυρούδη, σε ένα νέο hard/heavy/blues/rock n roll project που φαίρνει τον τίτλο The Knot. Ευελπιστώ ότι, αν και υπάρχουν πολλές άλλες υποχρεώσεις, επαγγελματικές, οικογενειακές κλπ, θα μπορέσουμε να ηχογραφήσουμε το άλμπουμ μέσα στο ερχόμενο καλοκαίρι, so keep an open eye!
Επαγγελματικό Προφίλ Facebook:
https://www.facebook.com/pages/Kostas-Nikolaides/468524653265104?ref=hl
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
16/2/17/
Δημοσίευση σχολίου