Ο Κώστας Θεοδωρακάκος έχει δει κι έχει ακούσει το cd/dvd του 1ου Monsters of Rock που σημαδεύτηκε από την ιστορική εμφάνιsη των Rainbow. Το κείμενο που ακολουθεί τα λέει όλα....
Η έκρηξη που συγκλόνισε κυριολεκτικά στις 15 Αυγούστου 1980 την ήσυχη Αγγλική εξοχή της κομητείας Leicestershire ακούστηκε σε απόσταση ακτίνας 5 μιλίων από το επίκεντρό της. Στην ευρύτερη περιοχή αναφέρθηκαν περιστατικά πανικού, πρόωρων τοκετών, και πολλοί κάλεσαν την αστυνομία φοβούμενοι το ξέσπασμα ενός νέου πολέμου.
Στο Donington Park κοντά στην αγωνιστική πίστα F1, στον χώρο που είχε επιλεχθεί να φιλοξενήσει το rock festival που θα γινόταν παράδοση και θα μετεξελισσόταν στο σημερινό Download, ο υπεύθυνος για το σαματά Cozy Powell, χαμογελώντας σαρδώνεια ενημέρωσε τους απελπισμένους τεχνικούς ήχου και την υπεύθυνη εταιρεία πυροτεχνημάτων πως ήταν ικανοποιημένος. 20 μεγάφωνα του πανάκριβου πρωτοποριακού τετραφωνικού PA είχαν ανατιναχθεί και έπρεπε να αντικατασταθούν, οι ζημιές στην σκηνή έφθαναν τις 18.000 λίρες (το εισιτήριο κόστιζε 7,5 λίρες για να έχετε ένα μέγεθος σύγκρισης), ο εξοπλισμός των Judas Priest καταστράφηκε μαζί με ένα σύμπλεγμα προβολέων και το ωστικό κύμα σάρωσε τα πάντα ξηλώνοντας τέντες και αναποδογυρίζοντας έπιπλα και ανθρώπους μαζί. Ήταν θαύμα που δεν υπήρχαν τραυματισμοί, γιατί ευτυχώς τα εκρηκτικά ήταν τοποθετημένα μέσα σε ατσάλινη σωλήνα θαμμένη στο έδαφος.
Η επόμενη ημέρα θα ήταν η τελευταία εμφάνιση του Cozy Powell με τους Rainbow και ήθελε η αποχώρησή του να είναι μνημειώδης. Ζήτησε μία επίδειξη του show των πυροτεχνημάτων που θα ακολουθούσε το drum solo και την συνοδευτική 1812 Overture του Tchaikovsky, και οι τεχνικοί προκειμένου να τον εντυπωσιάσουν χρησιμοποίησαν διπλάσια ποσότητα εκρηκτικών που βλακωδώς τα τοποθέτησαν μπροστά από την σκηνή και όχι πίσω όπως θα γινόταν την ημέρα του show. Ο ήχος της έκρηξης απορροφήθηκε από τα ανοιχτά μικρόφωνα του τερατώδους ηχοσυστήματος, πολλαπλασιάστηκε, και εκτοξεύθηκε προς πάσα κατεύθυνση με τα γνωστά αποτελέσματα. Χρειάστηκε το προσωπικό να δουλέψει όλη νύχτα για να αντικαταστήσει τα καταστρεμμένα ηχεία με νέα που στάλθηκαν επειγόντως από το Λονδίνο, αλλά και πάλι ο ήχος δεν ήταν ο καλύτερος την ημέρα των συναυλιών μιάς και υπήρχαν παράπονα κυρίως για την μικρή ένταση!
Το Monsters of Rock ήταν ιδέα του promoter των Rainbow για την τουρνέ στην Αγγλία. Μετά το τέλος της περιοδείας αυτής νωρίτερα εκείνο τον χρόνο, ο Paul Loasby πρότεινε στο μάνατζμεντ των Rainbow ένα ολοήμερο event με μπάντες αποκλειστικά hard και heavy και τους ίδιους headliners. Έγιναν κάποιες συζητήσεις και ο Ritchie Blackmore προτιμούσε μία εμφάνιση στο τότε σπουδαίο τριήμερο festival του Reading, όπου ο ανταγωνισμός θα ήταν μεγαλύτερος από ονόματα όπως Gary Moore, Rory Gallagher, Ozzy, Def Leppard, Iron Maiden, Gillan, Whitesnake, καταλαβαίνετε τώρα γιατί…
Τελικά όμως, όταν η λίστα συμπληρώθηκε ήταν και με το παραπάνω ικανοποιητική. Judas Priest με πρόσφατο το British Steel για το metal, Saxon με το Wheels of Steel για το NWOBHM, Scorpions με νωπές τις μεγάλες επιτυχίες του Animal Magnetism και του Lovedrive φυσικά, April Wine παλαιότερο συγκρότημα ιδρυμένο το 1969 από τον Καναδά με το τελευταίο τους τότε άλμπουμ Harder …Faster , Riot από Νέα Υόρκη με το Narita του 1979 και Touch επίσης από Αμερική που είχαν μόλις κυκλοφορήσει το πρώτο ομώνυμο άλμπουμ τους και είχαν το ίδιο μάνατζμεντ με τους Rainbow. Οι Blue Oyster Cult που είχαν ανακοινωθεί πως θα συμμετάσχουν τελικά δεν εμφανίσθηκαν. Εν ολίγοις ένα πολύ ικανοποιητικό σύνολο γνωστών πολύ επιτυχημένων συγκροτημάτων εκείνη την εποχή.
Την παραμονή του festival είχε βρέξει πολύ, και έτσι παρ’ολο που ο καιρός ήταν καλός την ίδια ημέρα ο μεγάλος ανοιχτός χώρος μετατράπηκε σε λασπότοπο από τους 60000 θεατές που έσπευσαν να το παρακολουθήσουν. Ειδικά πολλά κορίτσια αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα με την επιλογή τους να φορέσου ψηλοτάκουνα (που κάνουν και ωραίο πόδι) και έτσι χάθηκαν πολλά ακριβά παπούτσια μέσα στην παχιά λάσπη.
Παρά την μεγάλη προσέλευση ωστόσο οι διοργανωτές μπήκαν μέσα οικονομικά, ίσως λόγω των απρόβλεπτων ζημιών, κάτι που όμως δεν τους πτόησε την επόμενη χρονιά να το επιχειρήσουν ξανά και από τότε να γίνει ο μουσικός καλοκαιρινός θεσμός που κρατάει μέχρι τώρα.
Οι εμφανίσεις των συγκροτημάτων ήταν όλες πολύ καλές, και όλοι οι μουσικοί μέχρι σήμερα έχουν τις καλύτερες αναμνήσεις και πολλοί θεωρούν αυτή την ημέρα σταθμό στην καριέρα τους. Μόνον ίσως οι April Wine ήταν λίγο εκτός κλίματος μιάς και θεωρούντο περισσότερο melodic για τα στάνταρ του festival. Τα τρία λιγότερο γνωστά στην Βρετανία γκρουπ Touch, Riot και April Wine είχαν φυσικά το βάρος και την ευθύνη να ζεστάνουν τον κόσμο, και σε γενικές γραμμές το πέτυχαν αν αναλογιστεί κάποιος τις δυσκολίες που έχει κάτι τέτοιο. Ο άτυχος της ημέρας ήταν ο μπασίστας των Touch Doug Howard ο οποίος κατάπιε μία σφίγγα που είχε μπεί στο μπουκάλι της μπύρας του με αποτέλεσμα να τον τσιμπήσει και να του δημιουργήσει σοβαρή αλλεργική αντίδραση. Αυτοί οι κίνδυνοι του rock…
Οι Saxon πήραν την σκυτάλη και εκεί τα πράγματα απογειώθηκαν αφού εκπροσωπούσαν το αυθεντικό νέο Αγγλικό heavy rock και έπαιζαν εντός έδρας. Με ένα σφιχτό setlist το οποίο μάλιστα κυκλοφόρησαν αργότερα το 1997 με τίτλο Donnington the Live Tracks, και τραγούδια ήδη γνωστά σαν το Motorcycle Man, Wheels of Steel, 747, Backs to the Wall κλπ. ξεσήκωσαν τον κόσμο που τότε άρχισε να ζει πραγματικά την ένταση στην ατμόσφαιρα. Στο άλμπουμ Denim and Leather του 1981 υπάρχει το τραγούδι And the Bands Played On που έγινε το πιο επιτυχημένο τους single και αναφέρεται σε αυτό το πρώτο Monsters of Rock.
Ο Rob Halford ντυμένος σε δερμάτινα και κρατώντας μαστίγιο βγήκε στην σκηνή οδηγώντας μία Harley και αποθεώθηκε. Οι επιτυχίες Sinner, The Ripper, Living After Mindinight, Tyrant κλπ. αποζημίωσαν το εντυπωσιακό σε αριθμό κοινό. Επειδή οι Judas Priest δεν ήθελαν να παρέμβουν στην ανοδική πορεία του τελευταίου τους άλμπουμ British Steel αλλά και του σχετικά πρόσφατου Live Unleashed in the East δεν επέτρεψαν να συμπεριληφθούν τραγούδια τους στην συλλογή που κυκλοφόρησε με τίτλο Castle Donnington αργότερα. Η κασέτα δε, περιείχε δύο επιπλέον τραγούδια το The Zoo από τους Scorpions και το Freeway Mad των Saxon.
Ο μουσικός τύπος είχε πολιορκήσει τον Ritchie Blackmore τους προηγούμενους μήνες για συνεντεύξεις εν αναμονή του μεγάλου γεγονότος, αλλά κάθε προσπάθεια είχε αποτύχει. Ο Blackmore δεν ήθελε πάρε δώσε με τις μουσκές εφημερίδες και τα περιοδικά που συστηματικά υπονόμευαν τον ίδιο για χρόνια, και το ενδιαφέρον τους μονοπωλούσε το trend του punk. Όταν τελικά η Melody Maker του πρότεινε να δώσει συνέντευξη σε πέντε Rainbow fans δέχθηκε αμέσως και η συζήτηση που ακολούθησε αποδεικνύει πόσο πιο ενδιαφέρουσα και επιτυχημένη μπορεί να είναι μια τέτοια συνέντευξη όταν γίνεται από ανθρώπους που γνωρίζουν καλύτερα τον μουσικό και την δουλειά του.
Μία ερώτηση ήταν γιατί είχε πάψει να παίζει το Stargazer, και η απάντηση ήταν πως επειδή έχει το ίδιο τέμπο με το Love’s No Friend ο κόσμος θα βαριόταν. Στο Donnington όμως και αφού είχαν προηγηθεί τρεις συναυλίες στην Σκανδιναβία όπου οι Rainbow ξαναδοκίμασαν το τραγούδι κυρίως για να το μάθει ο Graham Bonnet, ήταν μία από τις καλύτερες στιγμές της εμφάνισής τους, που είχε όλα τα στάνταρ στοιχεία του οπλοστασίου τους. Μεγάλα σε διάρκεια τραγούδια, μεγαλύτερα ακόμα solos από τους Don Airey και Cozy Powell του οποίου το drum kit και ο χώρος γύρω από αυτό ήταν γεμάτα πριονίδι από τις heavy duty μπακέτες με τις οποίες έπαιζε όπως θυμάται ο drum tech των Riot, εκκωφαντικός ήχος από τα 80000 Watts του PA, πυροτεχνήματα και εκρήξεις, και έναν πολύ τσαντισμένο Blackmore όταν τον πληροφόρησαν πως ο υδραυλικός γερανός που θα τον έφερνε κρεμασμένο από ιμάντες πάνω από τα κεφάλια των θεατών για να παίξει το σόλο του είχε παρουσιάσει δυσλειτουργία και το εγχείρημα δεν ήταν ασφαλές.
Το show βιντεοσκοπήθηκε από το BBC, και 35 λεπτά περίπου προβλήθηκαν στην τηλεόραση λίγο καιρό αργότερα. Υπάρχει η απορία γιατί μόνον 35 λεπτά, και η πιθανότερη εξήγηση είναι τα αεροπλάνα που πετούσαν επάνω από το χώρο του φεστιβάλ λόγω του υπάρχοντος αεροδιαδρόμου και φυσικά κατέστρεφαν τον ήχο. Για αυτό υπάρχει τόσο heavy editing στο βίντεο και για αυτό λείπουν το Man on the Silver Mountain και το Love’s No Friend από το cd. Και τα δύο αυτά θα κυκλοφορήσουν πακέτο από την Eagle τον Απρίλιο του 2016. Διαβάστε επίσης εδώ τα νέα για την κυκλοφορία του άλμπουμ με την εμφάνσιη των Rainbow.
Κώστας Θεοδωρακάκος
9/3/16/
Δημοσίευση σχολίου